نم بارون
نمیدونم چرا بعضی اوقات انقدر تنگ میشه!
سعی میکنم فراموش کنم اما فراموش کردن کار سختیه! سعی میکنم توی همه چیز خودم رو غرق کنم که بهش حتی یکم هم فکر نکنم!
نمیدونم اصن اینا به درد میخوره یا نه!
نمیدونم من اصن چرا اینجوری شدم! واقعا بیا بشینیم منطقی فکر کنیم دیگه، جواب میده.
خیلی چیزای باطل این دورو بر تو ذهن من هست. حس میکنم واقعا این هم یکی از باطلیاته؟ ولی لامذهب اینجوری که کل زندگی باطله!
آخر این داستان چی میشه!
خیلی جالبه برام!
ولی قشنگیه داستان همیشه به وسطشه! مثه یه تابع درجه دو که ماکزیمم داره!
البته بهتره که این داستان ماکزیمم نداشته باشه مینیمم داشته باشه! که آخرش به بی نهایت مثبت میل کنه!
به قول رضا عطاران : اگه راستشو میگفتی خیلی بهتر بود... واسه یه دروغ کوچیک حالا هی باید دروغ بگی!
آخه میدونید زندگیم شده ریختن همه چی تو خودم! دلم میخواد داد بزنم، یاد بگیرم فریاد کنم!
بگم بابا، ایها الناس...
خدا کنه حس دو طرفه باشه... خدا کنه هیج کسی حس یه طرفه نداشته باشه!
نمیدونم چی قراره پیش بیاد! واسه این که یکم بیشتر بفهمم، واسه این که استبیلیتی زندگیم زیاد شه صبر کردم...
واسه این که یه سری چیزا رو تجربه داشته باشم توش صبر کردم
واسه این که بتونم بهترین باشم صبر کردم!
واسه این که بیشتر بفهمم صبر کردم!
واسه این که بیشتر بفهمیم! واسه این که موقش بشه! واسه این که بچه بازی نشه! واسه این که بابا منم آدمم دیگه اه! هی صبر! ولی...
الانم صبر میکنم!
خدایا خودت صبرشو بهم بده! مثل تا الآن که دادی!
من صبر از خودم نبود، اوستا کریم صبرو بهم داد.
آرامش میگیرم وقتی حسش میکنم!
وقتی حس میکنم آرامش میده بهم!
خیلی وقته نه حس شعر گفتن، نه حس نوشتن نه حس مسئله گفتن دارم...
انقدر پرم که دارم لبریز میشم!
