توقع شایدم یه چیزی تو مایه های تولد
وقتی شب تولدت دسترسی ها رو به خودت می بندی تا ببینی چقدر تلاش میکنن که بهت تبریک بگن بعدش تبریک تولدت رو روی پیج اینستاگرام دوستت میبینی راس ساعت 12 و تو هم فقط برای همین اومدی و آنلاینی که شاید ته ته اون دلت دوست داشتی یکی این کار رو واست بکنه...
شاید بهترین حسی که میتونی داشته باشیــــــه... یعنی یه حس مهم بودن و این که دوست دارن!
امسال شاید این کار رو کردم که شاید بعضی ها که من رو چند وقته ندیدن و من واسشون مهم نبودم ولی اونا واسه من مهم بودن اون حس مهم بودنشون واسه من از بین نره، راستشو بخواید این دفعه میترسیدم یه سریا یادشون بره، تبریکشون خوب نباشه، کلا اونجوری که من دوس داشتم نباشه! آخه میدونید این یکی دیگه توقعی نیست، این حســـه! این جوریه که تو که به یکی یه ابراز علاقه میکنی تو دوستات دوس داری اونم به همون صورت ابراز علاقه کنه بهت! اصن میدونی این که تپش قلبی داشته باشین با هم دیگه! نمیدونم شاید شما با دوستاتون اینجوری نیستید!
خیلی خودخواهانه این کار رو کردم که خودم ناراحت نشم!
امشب رو هم تا 12 و نیم اینا به درس خوندن ادامه دادم ولی از الآن به بعدش رو میخوام بشینم کتاب های خودم رو بخونم...
خدایا خودت کمکم کن از این به بعد آدم بهتری باشم!
تولدم مبارک :)
